This Is A Page

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Prioris generis est docilitas, memoria; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Ego vero isti, inquam, permitto. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.